Μία ακόμη "κλεφτή ματιά"

Αγαπητοί φίλοι,

Με μεγάλη μου χαρά αναρτώ απόψε τις τελικές μακέτες του εξωφύλλου και

του οπισθόφυλλου.

Ελπίζω να τις απολαύσετε κι εσείς, όσο ο ίδιος και να συγχωρήσετε τον πονηρό δαίμονα του τυπογραφείου που άφησε το "γενναιότητα" με ένα ... "ν".

Φιλικά,

Από το κεφάλαιο: "Ασυνήθιστες μαμάδες"

Τί θα λέγατε για ένα ακόμη μικρό απόσπασμα; Ελπίζω να σας αρέσει. Περιμένω τα σχόλιά σας.

«... Μ’ αυτόν τον τρόπο - λοιπόν - έμαθε ο Μπάμπης τι ήταν το σχολείο. Άλλη μία από τις ακατανόητες ιδέες που ‘χουν σκεφτεί οι άνθρωποι. Ένα μέρος όπου όλες οι μαμάδες στέλνουν τα παιδιά τους για να μάθουν ό,τι χρειάζονται στη ζωή. Στην αρχή του ‘χε φανεί παράξενο, στη συνέχεια όμως του φαινόταν απλώς αστείο.

Μόνο για την κυρία Ελπίδα είχε καλή γνώμη. Επειδή αυτή η μαμά που δεν ήταν μαμά κατάφερνε κάτι το μοναδικό. Είχε τη νεραϊδένια ικανότητα να φτιάχνει με τις λέξεις ό,τι ήθελε. Στην αρχή, τις έπιανε με μιαν απόχη από λεπτότατο ιστό αράχνης για να μην τις πληγώσει ούτε λιγάκι. Έπειτα, τις ύφαινε στον αργαλειό των κρυφών νοημάτων με κλωστές από θύμησες. Και μόλις τέλειωνε, έντυνε στο μετάξι τους αμέτρητες ιστορίες τόσο όμορφα και τόσο ταιριαστά σα να φορούσαν κάθε μέρα τα γιορτινά τους. Μ’ αυτόν τον τρόπο, τα παιδάκια μάθαιναν εύκολα και γρήγορα όλα εκείνα τα πράγματα που αλλιώς θα τους φαινόντουσαν πολύ βαρετά.

Το σχολείο πάντως συνέχιζε να το βρίσκει αστεία ιδέα ...»

Η "κρυφή" δουλειά – Εικονογράφηση

Συνεχίζοντας την απάντησή μου στον φίλο FoollOnTheHill επανέρχομαι με μία ακόμα πτυχή της «κρυφής» δουλειάς που προηγείται της έκδοσης. Αυτή τη φορά σκέφτηκα να γράψω μερικές από τις εμπειρίες μου σε σχέση με την εικονογράφηση. Όπως είναι σαφές η εικονογράφηση δεν αφορά κάθε είδος βιβλίου. Φυσικά, υπάρχει πάντα η ανάγκη ενός προσεγμένου εξωφύλλου, όμως συχνά σταματά εκεί. Στην περίπτωση του «Ταξιδιού Χωρίς Βήματα» τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Δεδομένου ότι πρόκειται για ένα παραμύθι, το ζήτημα της εικονογράφησης είχε μεγαλύτερη έκταση. Την «πρόκληση» ανέλαβε να φέρει σε πέρας η κα Βασιλική Μπλούκου και το κατάφερε με πολύ ενδιαφέρον αποτέλεσμα. Βλέπετε, αφού το βιβλίο απευθύνεται σε ... «μεγάλα παιδιά» η λύση δεν θα μπορούσε να είναι «κλασική». Έτσι, η επιλογή της να «ζωντανέψει» τα κείμενα με αφαιρετική τεχνική, ήταν πολύ ταιριαστή. Μία μικρή πρόγευση μπορείτε να πάρετε από τα σκίτσα που συνοδεύουν αυτό το κείμενο.

Ας πάμε - όμως - και στο εξώφυλλο. Αν και αρχικά φάνηκε να έχουμε πολύ ξεκάθαρη άποψη, τελικά μας βασάνισε περισσότερο από όσο είχαμε υπολογίσει. Η πρώτη ιδέα, απορρίφθηκε σχεδόν αμέσως, επειδή ήταν πολύ άχρωμη. Τόσο μεταφορικά όσο και κατά γράμμα. Η επόμενη δεν μου άρεσε, η τρίτη δεν μετέφερε την ιδέα και έμοιαζε κάπως «αδιάφορη». Τελικά μόλις σήμερα προσπαθούμε να υλοποιήσουμε την τέταρτη εκδοχή. Για να δούμε τι θα καταφέρουμε...

Όπως καταλαβαίνετε, το ζήτημα της εικονογράφησης ενός βιβλίου δεν είναι τόσο απλό. Έτσι, έρχεται πάλι στο προσκήνιο η ανάγκη για καλή συνεργασία. Ευτυχώς αυτό έχει ταιριάξει από την αρχή. Είναι πολύ ενδιαφέρον να παρακολουθείς όλη τη διαδικασία της προετοιμασία; από κοντά. Όμως, το να μπορείς να εκφράζεσαι και η άποψή σου να έχει «βήμα», σε κάνει να αισθάνεσαι ότι ουσιαστική συμμετοχή.

Υ.Γ.

------

Ξέχασα ν' αναφέρω ότι η εικονογράφηση είναι ασπρόμαυρη, όμως μάλλον το έχετε καταλάβει ήδη...

Φιλικά,