7 Ιουν 2011

Δάκρυα...

Επιστρέφοντας στην "αναζήτησή" μου εντόπισα ότι είχα προσπεράσει ένα σημείο από την σελίδα 24. Αναφέρεται στην σκηνή του αποχωρισμού του Μπάμπη από την καλύτερη φίλη του την Ντίνα - την κάμπια.

Μιλάει η Ντίνα…

Αρχική εκδοχή:
"Φοβάμαι – μόνο – τις ώρες που θα δακρύσεις χωρίς να είμαι δίπλα σου, και ξέρεις γιατί; Γιατί τα δάκρυα δεν τ’ αντιπαλεύει κανείς μόνος του, δεν είναι φτιαγμένα από την ύλη που είμαστε ‘μεις. Απ’ άλλο είναι, του μυστικού μας κόσμου οι χυμοί. Αυτοί οι μικροί καθρέφτες που σκαρώνουν δαιδάλους σκοτεινούς με μινώταυρους. Σκάβουν βαθιά όποια ρυτίδα διαλέξουν για κοίτη τους, και μόνο με φιλιά στεγνώνουν για να ‘βγεις πάλι στο φως. Γι’ αυτό, πάρε μαζί σου ένα φιλί μου για φυλαχτό" και τον φίλησε.

Τελική εκδοχή:
"Φοβάμαι – μόνο – τις ώρες που θα δακρύσεις χωρίς να είμαι δίπλα σου, και ξέρεις γιατί; Γιατί τα δάκρυα δεν τ’ αντιπαλεύει κανείς μόνος του, δεν είναι φτιαγμένα από την ύλη που είμαστε ‘μεις. Σκάβουν βαθιά όποια ρυτίδα διαλέξουν για κοίτη τους, και μόνο με φιλιά στεγνώνουν. Γι’ αυτό, πάρε μαζί σου ένα φιλί μου για φυλαχτό" και τον φίλησε.

Η φράση που περιγράφει τα δάκρυα ως τους χυμούς του μυστικού μας κόσμου και στην συνέχεια τα παρομοιάζει με μικρούς καθρέφτες αφαιρέθηκε ως "υπερβολή".
  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου