Σύμφωνα με την προηγούμενη ανάρτηση-υπόσχεση, καταπιάστηκα σήμερα να βρω κάποιο από 'κείνα τα αποσπάσματα, που επιλέχτηκε να μην περιλαμβάνονται στην τελική έκδοση. Ευτυχώς, υπάρχουν ακόμα μερικές από τις "προκαταρκτικές" εκδοχές του βιβλίου και η μικρή αυτή εξερεύνηση, δεν μου πήρε πολύ χρόνο. Αντί για μένα την έκανε το Word.
Άφησα πίσω αρκετά σημεία δίχως ενδιαφέρον φτάνοντας μέχρι την σελίδα 40. Εκεί εντόπισα κάτι. Κανονικά, δεν θα αποφάσιζα να το αναφέρω. Είναι πολύ πολύ μικρό. Όμως έχει μία τόσο σημαντική ιδιαιτερότητα ώστε μου είναι αδύνατον να το "προσπεράσω".
Βρίσκεται σε μία από τις φορές όπου η Χριστίνα, (η οποία είναι ένα κοτόπουλο με μεγάλη αγάπη για τη μουσική) μιλάει στον Μπάμπη εξηγώντας του τα παρακάτω:
…«Η μουσική είναι ένας ολόκληρος κόσμος από μόνη της· μοιάζει σα να ‘ναι η ίδια η Αγάπη που ταξιδεύει αναζητώντας τη λέξη που την εκφράζει απόλυτα.» και συνέχιζε: «... είναι η γλώσσα που όλος ο κόσμος καταλαβαίνει. Ο μόνος τρόπος συνεννόησης. Είναι μια αδελφοσύνη. Να το θυμάσαι φίλε μου: Κάποτε δε θα χρειάζεται να μιλάμε...», συνήθιζε να του λέει το ευγενικό κοτόπουλο με ύφος δασκάλας κι ο Μπάμπης συμφωνούσε χωρίς αντιρρήσεις. Άλλωστε, για να πούμε την αλήθεια δεν καταλάβαινε τι ακριβώς εννοούσε. Όμως ήθελε να το βρει μόνος του γι’ αυτό δεν τη ρωτούσε…
Το σημείο που αφαιρέθηκε είναι αυτό με την επισήμανση. Ο λόγος που το θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικό είναι επειδή το τμήμα του που βρίσκεται σε εισαγωγικά, είναι λόγια του Παύλου Σιδηρόπουλου, όπως ακριβώς έχουν αποτυπωθεί σε κάποια παλιά συνέντευξή του.
Η ιδέα να "βάλω στο στόμα της Χριστίνας" τα λόγια ενός τόσο σημαντικού εκπροσώπου της Ελληνικής Ροκ σκηνής (με την σχετική παραπομπή - φυσικά) αρχικά μου φάνηκε πολύ καλή ιδέα. Στο μυαλό μου είχε πάρει την μορφή ενός άτυπου "φόρου τιμής".
Αργότερα, διαβάζοντας το κείμενο ξανά και ξανά, φάνηκε υπερβολικό και κάπως "βαρύ" για τα χείλη (ράμφος κανονικά) ενός κοτόπουλου, οπότε αφαιρέθηκε.
Είναι καιρός τώρα που η ύπαρξη αυτού του ιστολογίου με έχει προβληματίσει και ο βασικός λόγος είναι πως μετά την έκδοση του βιβλίου κατά κάποιο τρόπο μου δημιουργήθηκαν αμφιβολίες αν θα έπρεπε να συνεχίσει να υφίσταται, ή μήπως είχε επιτελέσει το σκοπό του και πρέπει να "κλείσει".
Από την άλλη μεριά - καθώς η διεύθυνσή του ιστολογίου, βρίσκεται τυπωμένη στο "αυτί" του εξωφύλλου - θεωρούσα "ασυνεπές" να το αναζητήσει κάποιος και να μην το βρει. Έτσι οι μήνες περνούσαν δίχως να αποφασίζω τί να κάνω. Μέχρι που μία ιδέα - μία παλιά ιδέα - ήρθε να με βγάλει από την δύσκολη θέση.
Θυμήθηκα, ότι τον καιρό που δουλεύαμε τα κείμενα - με την βοήθεια της εξαιρετικής φιλολόγου και φίλης, κας Ελπίδας Βουρλιώτη - μας απασχολούσε τί έπρεπε να κάνουμε με τα κομμάτια που αφαιρούσαμε. Βλέπετε, ένα βιβλίο δεν ολοκληρώνεται όταν δεν βρίσκεις τίποτα άλλο να προσθέσεις, αλλά όταν δεν βρίσκεις τίποτα άλλο να αφαιρέσεις. Έτσι, αφαιρέσαμε αρκετά. Κάποιες φορές, προκειμένου να μην είναι υπερβολικό το μέγεθος ενός κεφαλαίου (σε σχέση με τα υπόλοιπα) ενώ σε άλλες περιπτώσεις, επειδή οι περιγραφές "ξέφευγαν" προς την υπερβολή.
Το παράδοξο με αυτή την διαδικασία είναι ότι καθώς αφαιρείς τμήματα κειμένου, άλλοτε αισθάνεσαι καλά και άλλοτε "λυπάσαι", καθώς η ανάγκη σε υποχρεώνει να απαλείψεις από την τελική έκδοση ένα σημείο που - ίσως - βρίσκεις καλογραμμένο ή αγαπάς. Έστω και αν ο γνώμονας της συνολικής "γεωμετρίας" και ισορροπίας το απαιτεί.
Τότε - λοιπόν - είχαμε σκεφτεί ότι ορισμένα από τα αποσπάσματα που αφαιρέσαμε θα τα περικλείαμε στο τέλος της έκδοσης ως "σημειώσεις του επιμελητή". Θα δημιουργούσαμε - δηλαδή - ένα παράρτημα όπου η κα Βουρλιώτη θα επέλεγε και θα περιλάμβανε ορισμένα "παραληφθέντα" αποσπάσματα μαζί με ένα μικρό σχόλιο που θα εξηγούσε ποιος λόγος οδήγησε στην αφαίρεσή τους. Τελικά η ιδέα έμεινε απλώς ένα σχέδιο δίχως να υλοποιηθεί. Ο καιρός της έκδοσης πλησίαζε, ο χρόνος είχε γίνει πιεστικός, και δεν υπήρχε περιθώρια για την περαιτέρω επεξεργασία των αποσπασμάτων ώστε να περιληφθούν στο σχετικό παράρτημα.
Και να, που εκείνη η ιδέα με βοηθάει τώρα να δώσω μία πνοή σ' αυτό το ιστολόγιο που από καιρό έχω "παραμελήσει".
Σύντομα, θα δείτε νέες αναρτήσεις αποσπασμάτων μαζί με το σχετικό σχόλιο που μας οδήγησε στην επιλογή να μην περιληφθούν στην τελική έκδοση.
Ελπίζω ότι θα σας δώσει μία διαφορετική εικόνα της ιστορία του μικρού ταξιδευτή και ίσως συμπληρώσει κάποια "κενά" στην πλοκή. Σε κάθε περίπτωση πάντως θα σας δώσει την ευκαιρία για μία "κρυφή ματιά" στο παρασκήνιο της δημιουργίας αυτού του ταξιδιού χωρίς βήματα.
Εύχομαι να την απολαύσετε.
