Θα είναι χαρά μου να διαβάσω τα σχόλιά σας.
«... Υπάρχουν - όλοι ξέρουμε - φορές στη ζωή μας που ένα πρωινό ξημερώνει διαφορετικό από κάθε προηγούμενο. Είναι ‘κείνο το πρωινό όπου τα χρονικά όρια έχουν πια εξαντληθεί κι εμείς στεκόμαστε στα σημεία - σταθμούς της ζωής μας. Τότε είναι που είτε αποφασίζουμε να ζήσουμε σύμφωνα με τα όνειρά μας είτε τα θάβουμε για πάντα βαθιά μέσα μας.
Φυσικά μπορούμε να διαλέξουμε και να κάνουμε οποιοδήποτε από τα δύο. Όμως, αν επιλέξουμε να μην κυνηγήσουμε αυτό που ονειρευόμαστε, από ‘κείνη τη μέρα και μετά όλες οι πρωινές αχτίδες του Ήλιου γίνονται θαμπές κι απ’ το φως τους πάντα κάτι λείπει. Αν δεν το καταλάβουμε και δεν ερμηνεύσουμε σωστά το σημάδι, με τον καιρό οι μέρες μας χάνουν τη λάμψη τους όλο και περισσότερο. Κι επειδή φως στη ζωή είναι τα όνειρά μας, αν πάψουμε να ονειρευόμαστε καταλήγουμε να ζούμε διαρκώς στα σκοτεινά.
Ο Μπάμπης κατάλαβε το σημάδι ...»
